Maria Antonina i historia sukienek

Maria Antonina i historia sukienek. W drugiej połowie XVIII wieku Francja nadal jest europejską stolicą mody. Na tronie zasiada Ludwik XVI. Na dworze królewskim w Wersalu jest to czas bali maskowych, przedstawień teatralnych, polowań, gier w karty. Szlachta i dwór wiodą beztroskie życie i cieszą się luksusem.

Maria Antonina i historia sukienek

Moda dworska tego okresu była odzwierciedleniem zbytku. Ileż to pieniędzy utopiono w drogich materiałach, ileż biżuterii wpięto w sztuczne włosy. Tymczasem skarb państwa był coraz bardziej pusty, a lud głodny. Maria Antonina nosiła suknie o kształtach i rozmiarach dzisiejszej wanny. Kształt sukniom nadawały specjalne konstrukcje tzw. “pannier”. Były to stelaże z połączonych taśmami metalowych obręczy, fiszbinów lub sitowia.

Maria Antonina i historia sukienek

W rezultacie ciało kompletnie gubiło się pod formą i ozdobami dworskiego kostiumu. Druga połowa XVIII wieku to czas, gdy szerokość rogówek (stelaże pod spódnicą), wysokość fryzur i obfitość dekoracji osiągnęła szczyt w toaletach dworskich. Moda propagowała zupełne odejście od natury i sztuczność form. Kobiety przypominały marionetki, a sylwetka męska upodobniła się do kobiecej.

Maria Antonina i historia sukienek

Nic dziwnego, że tuż  przed rewolucją francuską na dworze nastąpił przesyt skomplikowanym ceremoniałem i reprezentacyjnością strojów. W myśl nowych ideałów – powrotu do natury – królowa Maria Antonina buduje “sielską wioskę” w ogrodach Petit Trianon. Tam cieszy się prostymi “wiejskimi” przyjemnościami – karmi i pasa owieczki (starannie myte i perfumowane), słucha sielanek czytanych przez damy dworu przebrane za pasterki. Ale groźne chmury zbierają się już nad sielską wioską… Najpierw przyjdzie rewolucja 1789, potem gilotyna…